De 2e week!

13 februari 2020 - Paramaribo, Suriname

Hallo allemaal! 

De 2e Stage week zit er al weer op. Deze week is snel voorbij gegaan. Veel dingen gezien, gedaan en bewonderd. Ik heb weer 4 dagen stage gelopen op de afdeling orthopedie. Ik heb 4 x een dag dienst gedraaid en zal jullie beetje vertellen wat ik allemaal heb gezien en gedaan.

Op de afdeling lagen over het algemeen dezelfde patiënten. Dat was makkelijk, want ik wist wat de patiënten hadden en ik had al een band met ze.

Op de afdeling werken ze taak gericht over de gehele dag. Dat houdt in dat 1 persoon houdt zich bezig een hele dag met medicijnen. De andere met wonden en 1 iemand loopt mee met de artsen visite. In nederland werken ze in het ziekenhuis patiënt gericht. Dat betekent dat er 1 of 2 verpleegkundige alle taken op zich neemt die dan van belang zijn. De stagiaires doen hier de vitale functies, bed soppen, lakens verschonen en eten brengen. De eerste dagen deed ik wat ze vroegen aan me. De afgelopen dagen heb ik aan gegeven dat ik wil mee lopen met de verpleegkundige die de wonden verzorgd. Zodat ik dat ook mag gaan doen en dat vonden ze goed. Ik vroeg wat je allemaal mag gaan doen als 3e Jaars student. Alles watje op school heb gehad zijde ze, maar dan willen we wel weten of je het ook écht kan. 

De mensen beginnen steeds meer je mening en je vaardigheden te accepteren. Je kunt wel zeggen dat je 3e Jaars bent, maar ze willen het altijd aan zien hoe je functioneert en als je niet voor je zelf op komt mag ik aankomende 10 weken helemaal niks. Je komt van een ander land, andere cultuur en andere opleiding. Ze willen dat je hun manier hanteert, dus heb je tijd nodig om die te begrijpen en te kennen. 

Ik merk dat mijn leerproces op medisch gebied niet echt voor uit ga. Waar ik in Nederland flinke stappen begon te maken in het ziekenhuis op medische gebied, merk ik dat dat hier stil staat. Waarom dat is: hier betrekken de verpleegkundige je nergens bij. Je moet veel vragen, maar op de helft willen ze geen antwoord geven, dus als je een diagnose wil gaan onderzoeken omdat je daar over meer wil weten gaat dat amper. Alles staat in een schrift geschreven, dus eerst moet je het kunnen lezen wat er staat. Wat er staat kun je moeilijk op zoeken omdat er geen computers zijn en op je telefoon vinden ze niet oké. Als je het vraagt krijg je amper antwoord. 

Het is allemaal niet zo erg, want je leert hier weer zo veel andere dingen want prachtig is. Maar voor mijn verpleegkundige opleiding was het beter om in Nederland te blijven omdat je daar veel meer leert. Dit wil ik wel gezegd hebben en tip voor de volgende stagiaires die naar het buitenland. Verder leer ik hier zo veel: Hoe het is  om zonder ouders een huis te onderhouden, om in een ander land te leven, met verschillende culturen om te gaan en hoe ze hier te werk gaan in het ziekenhuis. 

(Voor de mensen die het vak begrijpen of de opleiding doen) 

Aantal manieren hoe ze hier anders werken in het ziekenhuis als in nederland: 

  • Een patiënte word in sommige gevallen in zijn eigen kleren geopereerd. 
  • De patiënten betalen voor hun eigen medicatie een infusen. Hebben ze geen geld dan krijgen ze deze ook niet.
  • De patiënten moeten eigen handdoeken, washandjes en wc rollen meenemen. 
  • Het OK gaat pas door als de patiënt of verzekering het bedrag van de operatie heeft betaald.

Voor de rest zijn er strenge regels op de afdeling. Ze controleren alles wat je gedaan heb of wat je gaat doen. Als je iets moet pakken moet je dat eerst vragen aan de hoofd zuster. Als je een sleutel voor de kast moet je dat eerst vragen. Het is soms net bivak, maar dan zonder een straf waarbij je uur een minder laten slapen of door de modder laten kruipen. Naar mij zijn ze niet zo streng maar de zusters van de ziekenhuis school moet alles volgens de regels doen anders worden ze flink aangepakt. Dat is ook de reden waarom veel stagiaires naar nederland willen als ze hun diploma willen. Ze vinden de manier van werken en Hiërarchie niet fijn. 

Aan de andere kant zijn de artsen weer super aardig hier. Die komen 30 minuten eerder op de afdeling om een praatje te maken met de verpleegkundige en stagiaires. Zo sprak ik van de week de orthopeed van de afdeling en die vroeg of ik over 2 jaar niet terug kwam om hier te gaan wonen en werken op de afdeling. Dan zou hij mij een orthopedische opleinding geven. Ik moest er om lachen en vertelde wat mijn doel is. Dat vond hij mooi om te horen en spraken zo 20 minuten verder met elkaar. In Nederland zou dit nooit gebeuren. 

Ik heb hier inmiddels wat Surinaamse woordjes geleerd. Zoals Foewakka: hoe gaat het. Aii aii: goed en alles rustig. Nog steeds heb ik het gevoel als ze het over mij hebben als ze Surinaams praten. Ik vraag ze dan ook gelijk: " Hey ff Nederlands he dat  kunnen jullie ook en dan kan ik mee praten" dan beginnen ze te lachen en vertellen ze waar ze het over hadden. Ergens ook wel mooi. Heb je toch het gevoel dat je echt in een ander land ben als ze zo met elkaar praten. Zo wie zo heb je dat als je op het balkon even uit ga waaien tijdens je dienst en als je dan over het groene Paramaribo kijkt. 

Voor de rest gaat het goed op stage. Ik vind de collega's leuk, de patiënten en het werk. Patiënten naar het OK brengen, weer op halen, met ze naar de poli, op halen van de SEH of naar de röntgen. Het verschil met de orthopedische  patiënten van hier en in nederland zit toch een verschil in. Er komen hier kinderen van 12 tot 15 jaar die hebben een auto ongeluk gehad ( Ja de kindeden reden) of brommer ongelukken waar bij de helm hun leven hadden gered. Het verkeer is niet helemaal zo als wij het gewend zijn, maar met de leeftijd en het voertuig waar ze mee rijden kun je sommige ongelukken wel verwachten. Maarja hier is dat normaal. 

Verder gaan we ons gangtje en hebben we genoten van ons weekend zoals jullie al zaggen op de foto's. Morgen gaan we op Valentijnsdag voor het eerst het binnenland in en gaan we een kano tocht maken over de rivier door de jungle. Uiteraard komen hier foto's en filmpjes van op het blog!

Ik wens iedereen een fijn weekend en mocht er vragen zijn stuur ons vooral een appje! Houdoe! 

Groetjes Luuk 

Foto’s

9 Reacties

  1. Manon Reinders:
    13 februari 2020
    Poeh, hé, toch wel ff anders dan in Nederland 😳😳, wel goed om te lezen dat je het wel een plaatsje kunt geven! En toch veel, weliswaar andere, dingen leert.
    Ga vooral weer van jullie weekendje genieten 😎🍦🍹
    Xxxxxxx
  2. Karin kouters:
    13 februari 2020
    Wat fijn om te lezen dat je het huishouden zonder ouders aankunt☺️ik krijg straks een super zelfstandige jongen terug!
    Mooi verhaal Luuk en leuk om die verschillen zo te lezen. Ik merk dat je het heel goed naar je zin hebt en dat doet mij goed.
    Héél veel plezier morgen en denk eraan hè...de gids kent de jungle beter dan jij😉😘
  3. Nienke:
    14 februari 2020
    Aah zo leuk om alles te lezen van jullie!
    Heel veel plezier morgen!!
    Ik kijk weer uit naar de volgende blog
    Liefs💋💋
  4. Opa & oma Kouters:
    14 februari 2020
    hoi luuk,
    Wat een mooi verhaal! Heb weer genoten van de verhalen uit het ziekenhuis, zo was het hier vroeger ook.😷 Maar merk gelukkig wel dat jullie het goed naar jullie zin hebben. Wij wensen jullie een goed weekend toe en wij kijken weer uit naar de volgende blog. 🙋🙋
  5. Nina:
    14 februari 2020
    Ahhhhh ik vind het zo leuk om jullie avontuur te lezen! Volgens mij hebben jullie het prima naar jullie zin ❤️ Liefs Nien
  6. André en Wilma:
    16 februari 2020
    Hoi Luuk en Willemijn
    Wat een mooie sfeerfoto's van jullie kanotocht🛶
    Wij genieten ervan 👍
  7. Pauline Koene:
    16 februari 2020
    Mooi dat je de verschillen zo goed ziet tussen het werken in nl en in suriname.
    Op naar een nieuwe week!
  8. Laurien Mies:
    16 februari 2020
    Wat een ervaring voor jullie ,leuk om jullie te volgen .heel veel succes en geniet ze ook Op naar jullie volgende blog.🙋‍♀️
  9. Adri Bogaards:
    18 februari 2020
    Goed bezig Luuk, je doet volgens mij mooie ervaringen op.