Eerste stage week!

Hoi allemaal,

Iedereen Luuk zijn eerste stage dagen al kunnen lezen? Dan komt nu mijn verhaal.

Voor wij naar Suriname gingen moesten we via de mail doorgeven op wat voor afdeling we graag stage wilde gaan lopen, ik heb toen doorgegeven dat ik graag op de kinderafdeling zou willen staan. 

Maandag hebben we onze introductie gesprek gehad, hier hebben we te horen gekregen dat we op 2 verschillende afdelingen komen te staan. Ik ben de eerste 5 weken op verloskunde gezet en de laatste 5 weken op de kinderafdeling nicu (baby’s in een couveuse). We hebben die maandag ook een rondleiding gekregen richting onze afdelingen, die van Luuk en die van mij. Mijn afdeling zit in een gebouw tegenover het ziekenhuis en naast het militaire hospitaal.

Dinsdag was de eerste echte stage dag, we moesten om 6.45 uur aanwezig zijn. Ze beginnen ook om stipt die tijd met het overdragen. Dus het liefst moet je 5 minuten voor tijd aanwezig zijn. Dan na de overdracht lopen ze een rondje langs alle kamers om even hallo te zeggen en voor de nachtdienst om dag te zeggen. 

In een dagdienst staan ze hier met ongeveer 25 man personeel, ze hebben 6 kamers met op iedere kamer 4 zwangere vrouwen of moeders. Ze hebben een PE kamer, dit is voor vrouwen met een zwangerschap ziekte. En dan hebben we nog 4 verloskamers, waar dat de bevalling gebeurd. Ze hebben een groot white board op de gang hangen met daarop wie welke taak heeft voor de dag en welke kamer van hun is om te verzorgen. Iedereen staat met hun achternaam op het bord. ook spreekt iedereen elkaar met zuster of broeder en dan de achternaam.

Na dat we langs alle kamers waren gelopen had ik samen met een Belgische stagiaire (studeert verloskunde en begint tegelijk met mij) een intro gesprek met de hoofd verloskundige op de afdeling. Hierin hebben we de regels besproken, wat we kunnen doen en wat wij van de afdeling verwachten. Na dit gesprek hadden we eigenlijk alles gemist wat er in de ochtend gebeurd. De andere student en ik waren wel allebei al ingedeeld op het bord samen met iemand van het team. 

De eerste dag heb ik eigenlijk niet veel gedaan, alles was heel hectisch en het voelde alsof ik iedereen voor zijn voeten liep omdat er veel mensen op een kleine kamer stonden.

Woensdag is er tijdens de overdracht iets gezegd waar ik toch wel van schrok. Er lag een vrouw (meisje van 18 jaar) op de afdeling die 17 weken zwanger was. Maar het kind was al in de buik gestorven, toen ze in de nacht naar de wc moest had ze haar kind voor een deel tijdens het plassen naar buiten gedrukt. Zij is toen met de gestorven foetus tussen haar benen naar de verloskamer gelopen om hem daar verder uit te persen. Na de overdracht vroeg ik of er vaker baby's overlijden? Hierop was het antwoord dat er ongeveer 3/4 baby's per week of in de baarmoeder overlijden of geboren worden en daarna overlijden. Dat vond ik best veel.

Die ochtend ben ik samen met die vrouw van de overleden baby naar de POS poli (pre operatieve screening) gegaan aangezien ze d.m.v. een operatie haar placenta er uit moest laten halen. Na 2,5 uur wachten voordat we aan de beurt waren hadden we een beetje gepraat en vertelde ze dat ze bang was voor de operatie maar ze wist dat het goed ging komen want dit was haar al een keer eerder overkomen. Toen schrok ik best wel vooral omdat ze dezelfde leeftijd heeft als dat ik. 

De dagen op de afdeling gaan niet heel snel omdat er niet veel te doen is en alles heel rustig aan gaat. Dit was ook te zien bij de POS poli. Het is veel wachten!

Donderdag de laatste stage dag van de week, ik stond ingedeeld op de baby kamer. Dit was echt hartstikke leuk. We hadden 2 baby's op de afdeling die gewassen mochten worden. Bij de eerste baby heb ik alles mee mogen kijken en vragen gesteld zodat ik de tweede baby zelf mocht wassen. De zuster aan de tweede moeder gevraagd of ze wist hoe ze de baby moest wassen, ze vertelde dat dit haar tweede kind was maar dat haar moeder altijd de baby deed wassen. Hierop heeft de zuster gevraagd of ze graag een keer mee wou kijken om het uiteindelijk ook zelf te kunnen. Dus mocht ik van de zuster ook gelijk voorlichting gaan geven. Het enige probleem was dat de vrouw beter Surinaams verstond als Nederlands, hierdoor heb ik niet de voorlichting kunnen geven maar wel de baby mogen wassen, wegen, temperaturen en verschonen terwijl de zuster in het Surinaams uitleg gaf aan de moeder.

Na dat we de baby's weer schoon hadden hebben we alles opgeruimd en in de mappen geschreven (rapporteren gaat hier nog allemaal op papier) wat voor waardes er uit waren gekomen. Hierna heb ik heel de dag niks meer kunnen doen omdat er op de baby kamer niks meer te doen was, en helpen op andere kamers mag niet als je er niet ingedeeld staat.

Nu is het gelukkig weekend en gaan Luuk en ik weer eens de buurt verder verkennen hier in Paramaribo.